Niewydolność Żylna
Strona główna / Choroby żył / Niewydolność Żylna
Niewydolność żylna to choroba polegająca na występowaniu zastoju krwi w żyłach, mająca zwykle charakter postępujący. Najbardziej charakterystyczna cechą tej choroby jest obecność żylaków kończyn dolnych rozwijających się na skutek niewydolności dużych żył powierzchownych układu żylnego (żyły odpiszczelowej, żyły odstrzałkowej lub innej dużej żyły). Żyły te łączą się z żyłami głębokimi kończyny dolnej i w warunkach prawidłowych odprowadzają krew z kończyny w kierunku serca. Na skutek uszkodzenia zastawek żylnych
w żyłach, krew zamiast odpływać w kierunku serca powraca do niewydolnych naczyń żylnych, a następnie żylaków.
Powstawaniu i powiększaniu się żylaków sprzyjają predyspozycje genetyczne oraz inne czynniki, takie jak długotrwałe siedzenie i stanie, otyłość, zaparcia, leczenie hormonalne, ciąża oraz przebyta zakrzepica żylna. Częstość występowania żylaków rośnie wraz z wiekiem pacjenta.
Niewielkie żylaki mogą nie dawać dolegliwości. W późniejszej fazie choroby pojawia się uczucie ciężkości, zmęczenia, ból kończyn dolnych, obrzęk, przebarwienia skóry a nawet owrzodzenia, najczęściej w okolicy dolnych partii goleni.
Wczesne zastosowanie właściwego leczenia niewydolności żylnej zwiększa szansę na skuteczne leczenie. Przewlekła i źle leczona choroba skutkuje ciężkimi powikłaniami. Obecnie coraz bardziej popularne stają się nowoczesne wewnątrzżylne metody leczenia. Są one zdecydowanie mniej inwazyjne, a także mniej kosztowne, jeżeli weźmie się pod uwagę wszystkie koszty towarzyszące leczeniu i rekonwalescencji.
U Pacjentów chorych na niewydolność żylną indywidualną decyzję co do wyboru najlepszego sposobu leczenia należy podjąć na podstawie wyników badania klinicznego, któremu zawsze towarzyszy badanie dopplerowskie. Zawsze należy ustalić, jakie Pacjent ma oczekiwania w stosunku do proponowanego leczenia, a następnie przedyskutować, jakie są możliwości konkretnych metod terapeutycznych.
W wywiadzie uwzględniamy wiek, płeć, obecność objawów przewlekłej niewydolności żylnej, rodzinne występowanie chorób żył, stosowanie hormonów, schorzenia dodatkowe ze szczególnym uwzględnieniem chorób serca, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, chorób tętnic, chorób kręgosłupa, chorób stawów, otyłości, osteoporozy. Wywiad szczegółowy dotyczy wszystkich dolegliwości związanych z niewydolnością żylną.
Ultrasonografia z oceną dopplerowską jest obecnie najczęściej wykonywanym badaniem w diagnostyce chorób żył kończyn dolnych, jest uznawana za postępowanie z wyboru. Podstawowymi wskazaniami do jego wykonania są żylna choroba zakrzepowo-zatorowa oraz przewlekła niewydolność żylna. W pierwszym przypadku podstawowym celem badania jest wykluczenie lub potwierdzenie obecności zakrzepicy w układzie żylnym, z określeniem jej charakteru i lokalizacji oraz oceną skuteczności prowadzonego leczenia. U pacjentów z niewydolnością żylną celem badania jest opisanie morfologii, drożności i wydolności pni naczyniowych, ze szczególnym uwzględnieniem relacji głównych żył względem powięzi, obecności, lokalizacji i wydolności dopływów, żył łączących i przeszywających. W przypadku obecności niewydolnych żył należy ocenić drogę refluksu. Ważnym elementem badania jest ocena liczby i umiejscowienia niewydolnych perforatorów.
Aparaty USG do badania układu żylnego wyposażone są w odpowiednie głowice oraz dodatkowo w opcje Dopplera kolorowego i pulsacyjnego. Badanie przeprowadzane jest w pozycji stojącej. Pozycja leżąca została określona jako nieadekwatna dla oceny morfologii oraz czynności żył kończyn dolnych.
W Europejskim Centrum Flebologii badania ultrasonograficzne wykonywane są przez lekarzy posiadających udokumentowane przeszkolenie i doświadczenie w zakresie tej diagnostyki. Nasi lekarze są autorami zaleceń dotyczących wykonywania ultrasonograficznego badania dopplerowskiego żył kończyn dolnych rekomendowanych przez Polskie Towarzystwo Chirurgii Naczyniowej i Polskie Towarzystwo Flebologicznego.
Przewiń do góry